Η Εξαίρετη Ταυτότητα

  

 

Έκανε ο εχθρός μου κάτι κακό,

μα πόσο με συναρπάζει το φαινόμενο αυτό!

Πώς και πώς περίμενα την εξέλιξη αυτή,

με σκοπό να προβώ σε ρητορική αιχμή.

Πάση θυσία ανέμενα την ευκαιρία αυτή.

Να κηρύξω την ιερή μου την "αρετή".

 

 

Πόση απόσταση χωρίζει εμένα απ' αυτόν;

Πράγματι δεν είμαστε ίδιοι στον κόσμο αυτόν.

Πόσο ανώτερος ηθικός πράκτορας αποτελώ εγώ;

Τοσούτω μάλλον, ανέντιμος είναι αυτός.

 

 

Μολαταύτα, θα αισθανθώ έναν πόνο ιδιαίτερα οξύ,

όταν σε καθρέφτη, η σκιά μου θα θεαθεί.

Είναι η αλήθεια η πικρή,

πως η αντανάκλαση μου με καταπονεί.

Είναι η αλήθεια η οδυνηρή, 

παθιασμένα οφείλω να αποφύγω την αίσθηση αυτή.

Με κάθε τρόπο και με κάθε ύπουλη τεχνική,

το σχήμα της ουσίας μου απαγορεύεται  να αναγνωριστεί,

διότι το κόστος δυσβάστακτο θα γίνει σε μια στιγμή.

 

 

Ας παλινδρομήσω στην αρχική μου ροπή.

Το γείτονα μου σφοδρά θα δικάσω με πυγμή.

 Για τους δέκα καρπούς που ξερίζωσε, Ω! Μα πως μπορεί;

Την συνείδηση του να έχει ήσυχη και να αποκοιμηθεί; 

Ένα πράγμα μόνο ξέρω εγώ,

δε θα μεριμνήσω ποτέ, για το δικό μου τον καρπό,

που το δηλητηρίασα αθόρυβα ένα δειλινό.