Εισαγωγή Δεν έχεις αρκετά χρήματα για τρόφιμα; Μάλλον δε γνωρίζεις να διαχειρίζεσαι σωστά τα οικονομικά σου. Δεν έχεις βενζίνη να βάλεις στο αμάξι; Τι το θες το αμάξι αφού είσαι φτωχός, καλύτερα πάρε τα μέσα μεταφοράς. Έχεις δύο πτυχία και δεν μπορείς να βρεις δουλειά; Ήταν δικό σου το λάθος να επιλέξεις τη συγκεκριμένη σχολή, κανένας δε σε ανάγκασε. Το δόγμα της ατομικής ευθύνης είναι ύπουλα κατασκευασμένο, έτσι ώστε να ρίχνει το βάρος της ευθύνης του ίδιου του πολιτικού συστήματος και των θεσμών, πάνω στις ήδη εξαθλιωμένες πλάτες του καθημερινού πληθυσμού, ο οποίος βιώνει τις καταστροφικές συνέπειες των πολιτικών επιλογών των "εκπροσώπων" του. Αυτή είναι η κυρίαρχη επιχειρηματολογία, που ακούμε καθημερινά, με ολοένα και περισσότερη ένταση τα τελευταία 6 χρόνια,στα κανάλια, από υψηλόβαθμα στελέχη της ΝΔ. Η αντίληψη περί ανάληψης μιας ατομικής ευθύνης, όταν κάτι πάει στραβά, είναι μια ευρέως διαδεδομένη κατάσταση, η οποία αποσκοπεί στο να οδηγήσει το σώμα των πολιτών, στο ν...
Στις παροντικές κοινωνίες μας, στα χρόνια του κοινοβουλευτισμού, ο ρόλος του πλήθους είναι να παρευρίσκεται μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια στην κάλπη, να επιλέγει έναν «υπεύθυνο» και «πειθαρχημένο» και «σοφό» αφέντη των ανωτέρων τάξεων, για πολιτικό αντιπρόσωπό του και έπειτα να επιστρέφει σπίτι του, βυθίζοντας τον εαυτό του κάτω από ένα βαρύ και πυκνό πέπλο ιδιώτευσης. Η αντίληψη πως το κοινό είναι παρείσακτοι στην πολιτική ζωή, διότι είναι ανόητοι, αυτοκαταστροφικοί και πως πρέπει να παραμείνουν παθητικοί θεατές, ενώ παράλληλα είναι καίριας σημασίας να διοικούνται απ' τους σοφούς βασιλιάδες, που ξέρουν πως θα τους αντιπροσωπεύσουν σωστά, δεν αποτελεί μοντέρνο φαινόμενο. Είναι ιδέα της παρούσας αλλά και σχεδόν κάθε προηγούμενης ιστορικής τάξης πραγμάτων. Αυτή η αντίληψη μπορεί να γίνει φανερή στο πλατωνικό φαντασιακό, όπου η ολιγαρχία των σοφών βασιλιάδων-φιλοσόφων θα διοικούσαν τους πολίτες τους με τον πιο έγκυρο και σωστό τρόπο, εξαιτίας των αρετών τους. Δυστυχώς, όπως θ...