Από τα Kάτω

    Στις παροντικές κοινωνίες μας, στα χρόνια του κοινοβουλευτισμού, ο ρόλος του πλήθους είναι να παρευρίσκεται μια φορά κάθε τέσσερα χρόνια στην κάλπη, να επιλέγει έναν «υπεύθυνο» και «πειθαρχημένο» και «σοφό» αφέντη των ανωτέρων τάξεων, για πολιτικό αντιπρόσωπό του και έπειτα να επιστρέφει σπίτι του, βυθίζοντας τον εαυτό του κάτω από ένα βαρύ και πυκνό πέπλο ιδιώτευσης. Η αντίληψη πως το κοινό είναι παρείσακτοι στην πολιτική ζωή, διότι είναι ανόητοι, αυτοκαταστροφικοί και πως πρέπει να παραμείνουν παθητικοί θεατές, ενώ παράλληλα είναι καίριας σημασίας να διοικούνται απ' τους σοφούς βασιλιάδες, που ξέρουν πως θα τους αντιπροσωπεύσουν σωστά, δεν αποτελεί μοντέρνο φαινόμενο. Είναι ιδέα της παρούσας αλλά και σχεδόν κάθε προηγούμενης ιστορικής τάξης πραγμάτων. Αυτή η αντίληψη μπορεί να γίνει φανερή στο πλατωνικό φαντασιακό, όπου η ολιγαρχία των σοφών βασιλιάδων-φιλοσόφων θα διοικούσαν τους πολίτες τους με τον πιο έγκυρο και σωστό τρόπο, εξαιτίας των αρετών τους. Δυστυχώς, όπως θ...